Kalfjes, antibiotica en resistente superbacteriën

Wereldwijd kan het grootste deel van het antibioticagebruik worden toegeschreven aan de veeteelt. Want om ervoor te zorgen dat de dieren lang genoeg leven om op te kunnen eten, krijgen ze bij het vertonen van kuren al snel een antibioticakuurtje toegediend.

Pasgeboren en meteen overbodig verklaard. Het is de normaalste zaak van de wereld in de melkvee-industrie. Want geen kalf, geen melk. Sommige kalveren schoppen het tot melkkoe, de meesten eindigen als vlees. Een mannetje geeft immers geen melk, en van de vrouwtjes mag ongeveer de helft melkkoe worden.

Je hebt ruim 1,6 miljoen melkkoeien in Nederland. De simpele regel zegt: elk jaar een kalf, anders blijven ze geen melk geven. Dus heb je jaarlijks zo’n 1,6 miljoen kalveren die door melkkoeien op aarde gezet worden. De melkveehouder heeft er in ieder geval niets aan, maar de kalverhandelaar weet er wel raad mee. De overtollige kalfjes – zo’n 900.000 – eindigen als vlees.

Wanneer de kalfjes de prille leeftijd van twee weken bereiken, staat hen een enkeltje naar de kalvermesterij te wachten. Hier worden de kalveren gehouden en opgefokt totdat ze klaar zijn voor de slacht. Als ze bij de kalvermesterij aankomen, is hun afweersysteem nog zo zwak dat ze erg gevoelig voor ziektes zijn. Door het samenbrengen van kalveren van verschillende veehouderijen verspreiden deze ziektes nog sneller. Al helemaal doordat elke veehouderij weer zijn eigen ziekteverwekkers heeft.

Door dit systeem worden dieren vaak ziek. Om deze ziektes te bestrijden, wordt er antibiotica gebruikt in de vleesindustrie. Maar zelfs dit mag niet altijd baten. In de eerste drie tot vier weken van het leven van een kalf sterft zo’n elf procent van de jonge dieren.

Dieren die aan antibioticakuren zitten, brengen ook andere kuren met zich mee. Door veelvuldig gebruik van antibiotica kunnen er bij dieren resistente superbacteriën ontstaan. Bacteriën die zich niets aantrekken van antibiotica, en dus alsnog in je vlees kunnen zitten. Ze kunnen zich verspreiden van mens op mens, via ons voedsel, via het milieu en via dieren.

Antibiotica zijn bedoeld om dieren gezond te houden. Maar de superbacteriën – waaronder resistente E.Coli en salmonella bacteriën – blijken een nog grotere bedreiging voor het welzijn van mens en dier. Wanneer bacteriën resistent worden, staan de dieren machteloos tegenover allerlei ziektes en infecties. Hier is geen medicijn tegen opgewassen. Vervolgens worden dieren in de veesector alsnog ziek. Op die manier bestaat er een kans dat deze bacteriën via hun vlees uiteindelijk een plekje veroveren in de supermarktschappen. En kun jij ook resistent voor antibiotica worden.

Uit een onderzoek van arts-microbioloog Jan Kluytmans uit 2015 bleek dat een groot deel van de kip in de supermarktschappen bacteriën bevat die zelfs ongevoelig zijn voor het laatste redmiddel, colistine. Dit middel wordt gebruikt als normale antibiotica niet meer werkt tegen een gevaarlijke infectie. Bron

Behalve het enorme dierenleed dat je aanricht door vlees en zuivel te consumeren, speel je dus ook nog eens met je eigen gezondheid. Alleen al daarom kun je beter plantaardig consumeren.